Fyrir augað

Söfnunarárátta er árátta að mínu skapi.
Dag einn í Baxalandi ákváðum við að prófa að fara á strönd sem væri aðeins lengra frá en venjulega. Þegar við fjelskyldan komum upp úr Metróinu blasti þessi moli við. Búð troðfull af góssi,fyndnu,fallegu og gömlu drasli sem var einmitt eins og ég vil hafa það. Samferðafólk mitt hafði hinsvegar hvorki þolinmæði né þroska í svona vitleysu svo ég mátti til með að hlífa þeim, viðkvæmu blómunum sem þau eru. Fór því frekar hratt yfir sögu og tók myndir af því sem fyrir augu bar. Ég var staðráðin í því að koma aftur í góðu tómi með allan tíma í heiminum.
Ég kom aldrei aftur...en ég á myndirnar til að ylja mér við þangað til.